Draken/Reptilia

Toen de mens nog jong was, waren zij al oud en al heel lang dood. Hun levens gewist om plaats te maken voor anderen. Maar ze konden de aarde niet vergeten. Ze wachtten tot uiteindelijk de menselijke ziel voor hen bereikbaar werd. Sindsdien bevolken zij onze dromen, die onstuimige eerstelingen. Waarschijnlijk zullen ze ook de laatsten zijn. Dan vliegt de herinnering aan deze blauwe planeet met hen naar de sterren, waar een nieuwe dans wacht.