Toen de tijd nog jong was en de eerste vormen ontstonden, lagen ze al klaar: botten om al wat leeft te dragen en te beschermen in hun dans op aarde. Toen alle botten hun bestemming, hadden gekregen, was er ineens één botje over. En omdat het het allerlaatste was, kreeg het de eer om zijn eigen bestemming te kiezen. Het botje wilde in de lucht zijn. Dus schaarde het zich bij de botten der gevleugelden, helemaal vooraan om de lucht te klieven. Toen de levensvormen in gebruik kwamen ontdekte de menselijke levensvorm de bijzondere kracht van dit botje met zijn draadje naar het Vat der Mogelijkheden. Er is een oud Engelse gewoonte. Je haakt je pink om de ene poot van het botje en een ander om de andere poot. Het botje wordt stuk getrokken. Degene die het grootste stuk heeft, mag een wens doen. Ook al is het maar een klein botje met een klein vorkje, het is oppassen met wat je wenst. Het Vat der Mogelijkheden is groot, maar het Vat der Gevolgen is vele malen groter!
